حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است
بهتر انست که من خاطر خود خوش دارم
هرکس دنیا را به گونه ای تفسیر می کند و به طور کل نظری خاص درمورد دنیا موجودات خود و اعمالش دارد که این نظر خاص یا تز فردی همان اعتقادات هر انسان است؛ پس اعتقادات هر کس بستگی به تفکر و برداشت اش از جهان هستی دارد- به اصطلاح فلاسفه جهانبینی- حال این اعتقادات پس از مدتی و هنگامی که در قلب شخص تبدیل به ایمان شد فلسفه زندگی و علت وجودی اش می شود.
هرانسانی در زندگی فلسفه ای دارد و فلسفه اش که همانا ماهیت اشیاء اطرافش است دیدگاهش نسبت به جهان را شکل می دهد و همچنین تفکرش نسبت به هستی را.
من اعتقاد دارم هر انسانی به دلیل خاصی به این دنیا آمده است و ماموریتی دارد.
انسان ها از بین هزاران مشتاق زندگی به این دنیا آمده اند تا ماموریتی را به انجام برسانند، حال انسانی که در مهلت تعیین شده یعنی از تولد تا مرگ ماموریتش را یافته و به پایان برساند راهی بهشت ابدی می شود و انسانی که در غفلت بسر می برد در سرگردانی ابدی خواهد ماند.
عده ای از انسان ها ماموریت شان را تا هنگام پیری و فرسودگی بر دوش می کشند و در مقابل عده ی دیگر ماموریت شان زودتر از آنچه گمانش را می کردند به پایان رسیده و باید دار هستی را ترک گویند.
رسالت من و تو در زندگی چیست؟
به اطرافت خوب نگاه کن به گذشته ات و برنامه های آینده ات، آیا آنقدر اهمیت دارند که یاری گر جهان در نبرد خیر و شر باشد؟
آیا در گروه شرها بازی می کنی یا خیرها؟
آیا اساسا تفاوتی میان خیر و شر وجود دارد؟ یا این دو تنها مفاهیمی اعتباری از مصادیقی غیر واقعیست؟
چه کسی می داند؟
@doctorinal2016
09156089024
